Voor we verder op uw systeem werken met al die Sinterklaasverhalen gooien we de kerstman even op tafel. Deze verbasterde Sinterklaas hangt te niksen aan takken, vensterbanken, vlaggenstokken, balkons, kerstbomen, dakgoten en waar je hem maar kwijt kan. Bovendien loopt hij, meestal dan nog halfdronken, met een rinkelbel rond te lanterfanten. Hij begint zo stilaan ons straatbeeld te bepalen. Van waar komt dat ventje eigenlijk?
We moeten teruggaan naar de stad Myra, gelegen aan de Myros in Lycië. De ruïnes van deze stad, nu Dembre genaamd, vinden we in Zuid-Turkije, ten zuidwesten van Antalia. In Myra en in Constantinopel wordt St.-Nicolaas vereerd vanaf de zesde eeuw. Verder wordt de verering verspreid over de hele Russische en Griekse kerk. De kern van de eerste legendes zijn zelfs van Griekse oorsprong (Metaphrastes – 10e eeuw). We moeten ook durven toegeven dat gedetailleerde levensbeschrijvingen van naamgenoten zoals Nicolaas van Pinara (Lycië – 6e eeuw) inspirerend hebben gewerkt op de overleveringen over onze Sint.
In de tiende eeuw verspreiden de verering en legendes zich over Noord-Europa. In 1087 verhuizen zijn beenderen naar het Italiaanse Bari dat eveneens onder Spaans bewind staat. Het is dus best mogelijk dat Sinterklaas, dood noch levend, nooit in Spanje is geweest!
Vanaf dan zullen de kruisvaarders steeds eerst naar Bari gaan om onder de bescherming van de goede Sint verder te varen.
Zeelieden en handelslui zullen de populariteit in onze streken alleen maar vergroten. Voor de liefhebbers vermelden we nog dat De Voragine zich in de ‘Legenda Aurea’ vergist als hij Patras in Lycië verwart met Patras in Griekenland.
Christoffel Columbus, die in 1492 het Noorden was kwijtgeraakt, ontdekte per toeval Amerika en vanaf dan was het ginder naar de knoppen.
St.-Nicolaas wordt daar Santa Claus genoemd en die Amerikanen gaan later de brave man in verband brengen met het kerstgebeuren.
Geleidelijk komt Santa Claus, met een flesje cola in zijn pollen, afgezakt naar de Scandinavische landen. Ginder ver steken ze een slee onder zijn zitvlak en die slee laten ze dan voorttrekken door een rendier. Uiteindelijk komt hij bij ons terecht als de kerstman.
Ons kerstmannetje is dus een door de Amerikanen verbasterde Sinterklaas.
Voor de kerstman hebben we dan maar de meest troebele foto uit de schuif van 1981 gehaald.
gidsjoris 